Fedakârlığın Sınırlarını Zorlayan Bir Annelik Hikayesi: Ölümünü Gizleyen 'Ana' ve Öğretmen Kızı
Bolulu öğretmen Züleyha’nın Malatya’nın Pütürge ilçesindeki manevi annesi İmmihan Teyze, hamilelik döneminde üzülmesin diye hastalığını ve dört ay önce gerçekleşen ölümünü dahi gizledi. Hikaye, fedakârlık ve karşılıksız sevginin sınırlarını gözler önüne seriyor.
Yerel Gündem 
Fedakârlığın Sınırlarını Zorlayan Bir Annelik Hikayesi: Ölümünü Gizleyen 'Ana' ve Öğretmen Kızı
YEREL GÜNDEM / MALATYA, TÜRKİYE
Bolulu Öğretmen Züleyha’nın Malatya’daki Hayat Dersi
Türkiye'nin batısından doğusuna uzanan bir coğrafyada filizlenen ve evrensel insani değerleri yücelten bir vefa hikayesi, Bolulu genç öğretmen Züleyha’nın Malatya’nın Pütürge ilçesindeki ilk görev yerinde yaşadıklarıyla ortaya çıktı. Fakir bir ailenin kızı olarak zor şartlarda okuyup öğretmen olan Züleyha, ilk atandığı dağ köyünde, biyolojik ailesinden görmediği derin bir sevgi ve fedakârlıkla karşılaştı.
Üç yıl süren görev süresi boyunca, okulun lojmanında tek bir gece bile yatmasına izin vermeyen köyün "merhamet meleği" İmmihan Teyze ve yaşlı eşi Derviş Amca, Züleyha'yı kendi evlatları olarak bağırlarına bastılar. Züleyha'nın kendi ifadesiyle, "Bildiğiniz bir evin kızı nasılsa, aynen ben de öyleydim." Yarım yamalak Türkçe ile ona ana baba olan bu yaşlı çift ve yarım Kürtçe ile onlara sırdaş olan genç öğretmen arasında kurulan bu köprü, kültürel farklılıkların ötesinde bir gönül bağıydı. Onlar, Züleyha’yı yedirdiler, içirdiler; sevinçlerini ve hastalıklarını birlikte yaşadılar.
Davetiyeye Bantlanan Çeyrek Altın ve Vedanın Ağıtları
Üç yılın sonunda Züleyha’nın tayini memleketi Bolu’ya çıktı. Ayrılık, köy halkı ve Derviş Amca ile İmmihan Teyze için tam bir ağıt ve gözyaşı seli oldu. Geleneksel bir vedadan öte, gerçek bir evladın uğurlanması yaşandı. Bolu'da yuva kurup evlenen Züleyha, İmmihan anasına düğün davetiyesini gönderdiğinde, aldığı cevap ailenin tüm üyelerini şok etti: Davetiyeye bantlanmış bir çeyrek altın. Züleyha, ailesinin bu eşsiz vefayı "Bizim buralarda pek görmediğimiz şey" sözleriyle karşıladığını belirterek, yaşadığı derin duygusallığı ifade etti. Bu hareket, aralarındaki ilişkinin maddiyatla ölçülemeyecek kadar değerli olduğunun bir kanıtıydı.
Bir süre sonra Züleyha’nın hamile olduğunu öğrenen İmmihan ana, torun heyecanıyla havalara uçtu, telefonda zılgıt çekti. Torununun kırkı çıkar çıkmaz Pütürge'ye gelmesi için Züleyha'dan söz aldı.
"Doğum Yapana Kadar Gizleyin": Ölümün Arkasındaki Metanet
Hamilelik sürecinde İmmihan Teyze’nin bir gün arayıp rahatsız olduğunu ve kızı aracılığıyla mesajlaşacaklarını söylemesi, dramatik hikayenin dönüm noktası oldu. Züleyha, aylar boyunca İmmihan ana sandığı kişiyle yazışarak hamileliğinin ne kadar iyi gittiğini anlattı ve hep güzel cevaplar aldı. Oğlu doğduğunda, Bolulu babasının ve Pütürgeli Derviş babasının adlarını birleştirerek "Ahmet Derviş" adını verdi.
Oğlunu İmmihan anasına göstermek için görüntülü arama yaptığında karşısına çıkan genç kadının, "Kaybettik," sözüyle dünya başına yıkıldı. İmmihan Teyze, Züleyha’nın hamileliğine zarar gelmemesi için hastalığının, perişanlığının ve hatta ölümünün bile gizlenmesini vasiyet etmişti. Kızı, annesinin son isteğini yerine getirerek aylarca Züleyha’ya annesiymiş gibi yazmıştı.
İmmihan ananın son vasiyeti ise yürekleri dağladı: "Ölürsem de doğum yapana kadar gizleyin. Bir gün buraya gelirse mezarımın taşına elindeki tebeşirle 'ben geldim' yazsın yeter." Züleyha öğretmen, "Ya Rabbim. Bu nasıl bir metanet, bu nasıl bir şefkat bu nasıl bir azamet," diyerek yaşadığı şoku ve hayranlığı dile getirdi.
Züleyha öğretmen, bu toprakların kızı olduğunu, bu insanların "yürekte iz bıraktığını, gönülde söz bıraktığını ve ardından köz bıraktığını" belirterek, hikayesini kaleme alan kişiye ulaştığı takdirde İmmihan ananın mezarına gitme sözü verdi. Bu hikaye, bir annenin evladına zarar gelmesin diye, kendi acısını ve ölümünü bile gizleyip bağrına basan toprağın analarına adanmış, eşine az rastlanır bir fedakârlık destanı olarak tarihe geçti.
